बधिर मी
मह्या भोळ्या पिरमाचं रोप दुष्काळी पेरलं
मह्या भावनांचं बीज म्या माळरानी झोपाविलं.......
मोह पिरेम हे भोळं झालं खेळ आन सोंग
डोंबाऱ्याच्या दावणीचं मी मूकं लाचार माकडं......
तिचं सुपीक हो रानं मन पिरमाचा झरा
तोंडाला मी झऱ्याच्या थेंबा थेंबाला पोरका.......
तिच्या मिठीला आतुर देवा आदिकांची आस
झेलण्यास तप उभा उभा तिचं इवलं टिपूसं......
हसण्यांन रुसण्यानं मोह पोखरलं मन
पोखरल्या मनामंदी ठुलं आठवाचं सोनं.....
काळ्या मातीवणी डोळे त्यात भरलेलं इस
आठवांचा थेंब जणू वळवाचा ह्यो पाऊस........
प्रियानुज ढगे
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा